Τη 4η θέση στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής κατέκτησε το 3ο Δημ. Σχολείο Νέας Ιωνίας
Τελικός Ρομποτικής 2020
Το 3ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας με την ομάδα Gemma Robot Neas Ionias στον διαγωνισμό κατέκτησε τελικά την 4η θέση στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό
- Ειδικό Βραβείο Κατασκευής
- Τιμητική Διάκριση Προπονητή
Για την μεγάλη επιτυχία της ομάδας συντελέσατε όλοι εσείς που πιστέψατε στο όνειρό μας, και ο καθένας με τον τρόπο του βοήθησε στην κατάκτηση του τελικού στόχου!
Για την ομάδα μου και τους γονείς τους αισθάνομαι ευτυχής και περήφανος για όλα αυτά τα χρόνια που στηρίζουν τις προσπάθειες…
Για το σχολείο μου και τους συναδέλφους που με στήριξαν, ένα μεγάλο ευχαριστώ…
Για την οικογένειά μου, που σηκώνει και το μεγαλύτερο φορτίο από όλους δεν έχω λόγια… Τίποτα δεν θα γινόταν χωρίς την κατανόηση και την βοήθειά τους… Η Χρύσα πάντα δίπλα μου, ακούραστη, στις επιτυχίες και τις αποτυχίες… Ο Γιώργος, προπονητής και αυτός, πάντα πρόθυμος βοηθώντας με τις τεχνικές του γνώσεις… Ο Μιχάλης, κριτής από φέτος και αγαπημένος των παιδιών μου, σταθερά δίπλα μου στον προγραμματισμό και στα πειράματα….
Με πολύ αγάπη αφιερώνω σε όλους σας, την μεγάλη τιμή που μου έκανε ο WRO δίνοντάς μου την Τιμητική Διάκριση Προπονητή στον φετινό Πανελλήνιο Διαγωνισμό, βραβεύοντας στο πρόσωπό μου τον δάσκαλο που αγωνίζεται για την εισαγωγή της ρομποτικής στην εκπαίδευση!!!
Λίγες φωτογραφίες σήμερα, θα ακολουθήσουν άλλες και βίντεο με στιγμιότυπα στο YOUTUBE…
"Πάντα στο νου σου να `χεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου"
Κατηγορία Δημοτικού «Από τον Αρχιμήδη στον Da Vinci»
Αποτελέσματα Περιφέρειας Αττικής
Συγχαρητήρια στα παιδιά, στους προπονητές, στους γονείς!
Το μέλλον είναι δικό τους:
1) Future Scientists 2
2) MusicRobots Pefkis
3) Minders 2
4) Gemma Robot Neas Ionias – Ειδικό Βραβείο Κατασκευής
Για το 3ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας
Δημ. Κωσταγιάννης
Ανοικτή κατηγορία Δημοτικού
«Από τον Αρχιμήδη στον Da Vinci»
Gemma Robot Neas Ionias:
“ Α.Ε.Ν.Α.Η ΚΙΝΗΣΗ»
ArchimEdesNtAvincHi
Παίρνοντας ως πηγή έμπνευσης τις εφευρέσεις από τον Αρχιμήδη μέχρι και το Da Vinci, σκεφτήκαμε, πως ήταν δυνατόν την εποχή που έζησαν χωρίς τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, να δημιουργούν μηχανές και εφευρέσεις που χρειάζονται την ελάχιστη ενέργεια και δουλεύουν απλά με τους νόμους της φυσικής.
Το παγκόσμιο πρόβλημα είναι η ενέργεια, η χρήση της και η άντλησή της από ανεξάντλητες πηγές. Έτσι επικεντρωθήκαμε σε αυτό… και αρχίσαμε την έρευνα…
Μελετήσαμε όλους τους αρχαίους εφευρέτες, από την ανακάλυψη του τροχού, έως τα πειράματα του Tesla…
Επισκεφθήκαμε το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και εντυπωσιαστήκαμε από την απλότητα των μηχανών που βασίζονται σε απλούς φυσικούς νόμους και αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε παίρνοντας ιδέες από τους μεγάλους εφευρέτες. Μελετήσαμε τις εφευρέσεις τους και σκεφτήκαμε πως μπορούμε να τις προσαρμόσουμε στο σήμερα, να τις βελτιώσουμε, ή να τις κάνουμε να λειτουργούν με σύγχρονη τεχνολογία και αστείρευτη πηγή ενέργειας. Τελικά μετά από ώρες έρευνας καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι όλα είναι εφικτά, αν ξεκλειδώσεις τα μυστικά του σύμπαντος και καταλάβεις τη δομή λειτουργίας από τον μικρόκοσμο και τα άτομα έως τις μαύρες τρύπες και τη δημιουργία νέων γαλαξιών.
Μετά το σοκ που πάθαμε από όλες αυτές τις φανταστικές εκ του μηδενός εφευρέσεις, καταλήξαμε στη δημιουργία του project για τον διαγωνισμό, από αυτά που μας εντυπωσίασαν και πιστέψαμε ότι είναι εφικτό να τα συνδυάσουμε, να τα τροποποιήσουμε και να τα παρουσιάσουμε με τη δική μας άποψη, με το μικρό δικό μας επιστημονικό υπόβαθρο, αλλά με σεβασμό και ελπίδα για μια καλύτερη προσέγγιση στο θέμα της αέναης ενέργειας που τόσο απασχολεί τον πλανήτη μας.
Ιστορικό πλαίσιο: Αρχιμήδης – Ντα Βίντσι
Ο χρονοδιακόπτης του Leonardo da Vinci
Το σύστημα χρησιμοποιεί τις αρχές της βαρύτητας και της κινητικής για να μετρήσει το πέρασμα του χρόνου. Ο χρονοδιακόπτης Rolling Ball του da Vinci βασίζεται σε ένα σκίτσο ενός μηχανισμού διαφυγής που σχεδίασε ο Leonardo da Vinci. Χρησιμοποιεί γρανάζια ακριβείας για την τροφοδοσία μιας πλατφόρμας σε ένα μοτίβο «πριονιού» που ωθεί μια κυλιόμενη μπάλα. Το αντικείμενο είναι ένας χρονοδιακόπτης κυλιόμενης μπάλας. Δεν χρονολογείται η κυλιόμενη μπάλα, αλλά η κυλώντας μπάλα χρησιμεύει ως ένα είδος μηχανισμού διαφυγής για τα μηχανήματα. Μπορεί να πιστεύετε ότι αυτό είναι λίγο “Rube Goldberg” μόνο για ένα χρονόμετρο, αλλά θυμηθείτε ότι δεν υπήρχαν άμεσα διαθέσιμα ρολόγια εκείνη την εποχή και εκείνα που ήταν, δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβή και ήταν επίσης εξαιρετικά ακριβά.
Περιστρεφόμενη γέφυρα (1487–1489)
Η περιστρεφόμενη γέφυρα έδινε την δυνατότητα να επιτρέπεται, εναλλασσόμενα, και η κίνηση των πλοίων στον ποταμό. Ο Λεονάρντο σχεδίασε επίσης μια γέφυρα πρώτης ταλάντευσης, (πάνω), καθώς και μια διώροφη γέφυρα, για κίνηση σε δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα – την πρώτη γέφυρα μετακίνησης! Όταν υπήρχε κυκλοφορία στο ποτάμι, θα έπρεπε να είναι ψηλά, ή να σηκωθούν ή να ταλαντευθούν, και όταν πρέπει να παραμείνουν καλωδιακά. Σχεδιασμένη για τον δούκα Φόρτσα, η περιστρεφόμενη γέφυρα του Λεονάρντο ντα βίντσι μπορούσε να μαζευτεί γρήγορα και να μεταφερθεί έτσι ώστε ο στρατός να μπορούσε να περάσει μεγάλα σώματα νερού. Η γέφυρα θα ταλαντεύονταν πάνω από ένα ρεύμα η τάφρο και θα πιανόταν στην άλλη πλευρά έτσι ώστε οι στρατιώτες να μπορούσαν να περάσουν με ελάχιστα προβλήματα. Η συσκευή είχε ροδές και ένα σύστημα τροχαλίας και σχοινιού για εύκολη μεταφορά. Είχε επίσης ένα αντίβαρο για θέματα ισορροπίας. Τέτοιες προσωρινές γέφυρες βοηθούσαν τον στρατό για εύκολη και γρήγορη μετακίνηση και μπορούσαν να ξεφύγουν ευκολότερα από εχθρικές στρατιές. Επίσης παρείχε στις δυνάμεις μια από τις βασικότερες παροχές σε μια μάχη συμφώνα με τον ντα βίντσι την κινητικότητα. Μέσω ενός αρθρωτού συστήματος βαρούλκων και τροχών, η γέφυρα κατασκευάζεται για περιστροφή κατά 90 °, επιτρέποντας έτσι στα σκάφη να διέρχονται ή να κόβονται και οι δύο όχθες του καναλιού. Για να διατηρήσει την ισορροπία της γέφυρας όταν είναι ανοιχτή, και για να αποτρέψει την παραχώρηση ολόκληρης της δομής κάτω από το δικό της εμπρός βάρος, ο Λεονάρντο παρείχε ένα κιβώτιο γεμάτο πέτρες για να λειτουργήσει ως αντιστάθμιση έως ότου η γέφυρα έπαιζε στην άλλη όχθη. Η επιλογή μιας τοξωτής δομής που τελειώνει κάτω από το αντίβαρο θυμίζει το σχήμα ενός φορτωμένου στρεπτικού καταπέλτη.
Κοχλίας
Τo υδραυλικό αυτό όργανo, γνωστό ως ατέρμων κoχλίας ή υδρόβιδα, εφευρέθηκε από τoν Αρχιμήδη κατά τη διάρκεια τoυ ταξιδιoύ τoυ στην Αίγυπτo. Χρησίμευε στην άντληση ύδατoς από ένα χαμηλό επίπεδo σ’ ένα άλλo υψηλότερo. Oι χρήσεις τoυ από την αρχαιότητα έως σήμερα είναι πoλλές: άρδευση αγρoτικών καλλιεργειών, απαλλαγή μεταλλείων από λιμνάζoντα ύδατα, άντληση υδάτων από τα έγκατα των πλoίων και άλλες. Χρησιμoπoιείται έως σήμερα σε πoλλές χώρες, αναπτυγμένες ή μη, με πoλλές μoρφές και πoικιλία χρήσεων. Ο ατέρμων κοχλίας ή υδρόβιδα, ή αρχιμήδεια κοχλιωτή αντλία αποτελεί μία από τις παλαιότερες μηχανές που παραμένουν ακόμη και σήμερα σε λειτουργία. Ενα στροφείο με ελικοειδή πτερύγωση, μέσα σε κύλινδρο, είναι βυθισμένο στο νερό με το ένα του άκρο. Με την περιστροφή του το νερό κινείται ανοδικά μέσα στα ελικοειδή πτερύγια και μεταφέρεται στο άνω άκρο της διάταξης. Η ονομασία «κοχλίας» έρχεται απ΄το ίδιο το όργανο τη μορφή του που μοιάζει με κέλυφος σαλιγκαριού (κοχλίας). Με την ονομασία κοχλίας μεταφέρθηκε και στη λατινική γλώσσα ως coclea-cochlia, κάποιες φορές ονομαζόταν και «έλιξ» (σπείρα) αν και υπάρχουν και άλλες διάφορες ονομασίες. Η συσκευή βρισκόταν σε κλίση με την μια πλευρά μέσα στο νερό και την άλλη έξω, όταν γύριζε ο κοχλίας το νερό μεταφέρονταν μέσω αυτού σε κανάλια άρδευσης. Σήμερα τον βρίσκει κάνεις σε θεριζοαλωνιστικές μηχανές, σε μηχανές απομάκρυνσης χιονιού σαν υδροστροβιλική μηχανή για παραγωγή ηλεκτρισμού στην απομάκρυνση λυμάτων σε υδραυλικές αντλίες και ως τέχνη επίσης. Ακόμη χρησιμοποιήθηκε και στην σταθεροποίηση του πύργου της Πίζας το 2001 με μεγάλη επιτυχία από τον Βρετανό μηχανικό John Burland.
ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ
Ανάμεσα στα πολλά σχέδια , του οραματιστή της αναγέννησης Λεονάρντο ντα βίντσι διακρίνεται το σχέδιο ενός βασικού ατομικού ελικοπτέρου . Το σχέδιο του της “αερικής βίδας” χρονολογείται το 1483 αλλά δημοσιεύτηκε σχεδόν 3 αιώνες αργότερα. Η ιδέα του ντα βίντσι ήταν μια προφανής εξήγηση της βίδας νερού του Αρχιμήδη αλλά είχε ως στόχο την πτήση . Η προτεινομένη συσκευή του απαιτούταν από μια ελικοειδής επιφάνεια φτιαγμένη από σιδερένιο σύρμα και λινό . Ο ντα βίντσι περιγράφει ότι η μηχανή πρέπει να περιστρέφεται με ταχύτητα αρκετή έτσι ώστε η βίδα να “βιδώνει” και να σκαρφαλώνει στον αέρα . Προφανώς κατάλαβε ότι η πυκνότητα του αέρα είναι μικρότερη από εκείνη του νερού έτσι περιγράφει ότι θα πρέπει να ναι. Ο ντα βίντσι προφανώς δεν κατασκεύασε την μηχανή εκτός από κάποια μικρά μοντέλα αλλά η ιδέα ήταν προφανώς πολύ προχωρημένη για την εποχή του . Παρότι στα σχεδία του ο Ντα βίντσι δούλεψε σε τουρμπίνες μηχανές και γρανάζια δεν φαινόταν να συνδέει κάποιο είδος μηχανής στην αιολική βίδα . Ούτε φαινόταν να εκτιμήσει την λειτουργία μιας αντίδρασης ροπής ένα πολύ γνωστό πρόβλημα σε όλους τους μηχανικούς ελικόπτερων ήταν ότι η ροπή που εφαρμόζεται στον άξονα του στροφείου θα οδηγήσει σε μια αντίδραση ροπής που τείνει να περιστρέφει την πλατφόρμα από την οποία η ροπή είναι εφαρμοσμένη μια σχετικά μεγάλη μηχανή για τα καταφέρει .
Δαγκάνα ή Σιδηράς Χείρας ή Αρπάγη
Μια από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες της ιστορίας έλαβε χώρα το 213 π.Χ. στη μικρή πόλη των Συρακουσών της Σικελίας. Εκατό ρωμαϊκά πολεμικά πλοία απωθήθηκαν από τη Δαγκάνα, ένα φοβερό όπλο που άρπαζε τα επιτιθέμενα πλοία και τα βύθιζε. Ο ισχυρός ρωμαϊκός στόλος προέβλεπε μια γρήγορη και εύκολη κατάληψη των Συρακουσών. Οι Συρακούσες όμως διέθεταν ένα μυστικό όπλο. Ο μεγαλοφυής Αρχιμήδης, ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς όλων των εποχών, κατοικούσε εκεί. Είχε εφεύρει πολλές πολεμικές μηχανές, αλλά η Δαγκάνα του ήταν τόσο φοβερή, ώστε κατατρόμαξε ακόμη κι αυτούς τους ατρόμητους Ρωμαίους. Οι άρπαγες του κατάφερναν να πιάνουν τα καράβια που πολιορκούσαν την πόλη το και είτε να τα ανυψώνει ανατρέποντάς τα, είτε να τα αφήνει να ξαναπέσουν από ύψος στην θάλασσα προκαλώντας τους σοβαρές ζημιές. Οι Πολύβιος και Πλούταρχος δεν διευκρινίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο κινητήριος βραχίονας (στο αντίθετο άκρο του μοχλού) χαμήλωνε προκειμένου να ανυψώσει τον γάντζο και κατά συνέπεια το πλοίο, αλλά ο Λίβιος αναφέρει ότι μόλις το πλοίο αγκιστρωνόταν στην μια άκρη του βραχίονα, «η άλλη άκρη χαμήλωνε απότομα προς το έδαφος λόγω του μολύβδινου βάρους το οποίο ήταν τοποθετημένο σε αυτήν». Αυτή η μέθοδος ωστόσο, είναι πολύ αργή και θα έδιδε στον εχθρό πολύ χρόνο για να απελευθερώσει το πλοίο από τον γάντζο, εν αντιθέσει με την χρήση αντίβαρου, το οποίο θα ανύψωνε γρήγορα το πλοίο, πριν ο εχθρός μπορούσε να αντιδράσει. Επιπλέον, η χρήση των τροχαλιών είναι πολύ κουραστική και θα απαιτούσε πολλούς άνδρες σε αναμονή πίσω από τον τοίχο έτοιμους να αρχίσουν το τράβηγμα με τα σχοινιά. Τέλος η χρήση αντίβαρου απαιτούσε ελάχιστη ενέργεια και επιπλέον αποδέσμευε άνδρες για να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς.
Δρομόμετρο ή Οδόμετρο
Το δρομόμετρο μετρά την απόσταση που διανύει ένα κινούμενο όχημα. Περιγράφεται ως ένα κάρο με μηχανισμό γραναζιού (με οδοντωτούς τροχούς) που έριχνε μια μπάλα σε ένα κιβώτιο κάθε φορά που συμπλήρωνε μια συγκεκριμένη απόσταση.
Ο μεγάλος μαθηματικός και μηχανικός Ήρωνας ο Αλεξανδρινός¹³ περιγράφει τον τρόπο κατασκευής του οδομέτρου με λεπτομέρεια. Σκοπός του οργάνου είναι η μέτρηση αποστάσεων με το συνδυασμό μιας σειράς οδοντωτών τροχών. Είναι ο πρόδρομος των αντίστοιχων μηχανισμών που έχουμε στα αυτοκίνητα μας. Ο Ήρωνας αναφέρει ότι βελτίωσε σχέδια προγενεστέρων μηχανικών. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Βιτρούβιος¹⁴ που έζησε εκατό χρόνια πριν τον Ήρωνα περιγράφει το οδόμετρο και αναφέρει ότι κατασκευάστηκε από μηχανικούς που έζησαν παλαιότερα. Εκτός από το δρομόμετρο της ξηράς υπήρχε και το ναυτικό δρομόμετρο που μετρούσε τις αποστάσεις στη θάλασσα. Η πιθανότητα να είναι εφεύρεση του Αρχιμήδη προκύπτει από σχετική αναφορά του Ιωάννη Τζέτζη. Το οδόμετρο στηριζόταν σε συνδυασμούς οδοντωτών τροχών, οι οποίοι μετέδιδαν τη κίνηση των τροχών της άμαξας με τρόπο ώστε μια περιστροφή του πρώτου να προκαλούσε τη μετακίνηση ενός δοντιού του δεύτερου κατά ένα διάστημα, μια πλήρης περιστροφή του δεύτερου οδοντωτού τροχού να προκαλούσε τη κίνηση του πρώτου δοντιού του τρίτου κοκ. Ο τελευταίος τροχός μετακινούσε ένα δείκτη κατά ένα διάστημα μετά από πλήρη περιστροφή. Με τον πολλαπλασιαστικό αυτό τρόπο μπορούσαν να μετρηθούν μεγάλες αποστάσεις. Αν υποθέσουμε ότι η περιφέρεια του τροχού της άμαξας ήταν 2,5 μέτρα, ότι υπήρχαν δύο οδοντωτοί τροχοί με δώδεκα δόντια ο καθένας, τότε η μετακίνηση του δείκτη κατά ένα διάστημα ισούται με μετακίνηση της άμαξας κατά 360 μέτρα. Με τον τρόπο αυτό μετρούσαν τις αποστάσεις με ακρίβεια, το οποίο σε συνδυασμό με το καλό οδικό δίκτυο μπορούσε να βοηθήσει το εμπόριο και την κοστολόγηση των συγκοινωνιών της εποχή
Το πηνίο Τέσλα
Το πηνίο Τέσλα είναι ένα είδος συντονιζόμενου μετασχηματιστή που εφευρέθηκε από τον Νίκολα
Τέσλα. Χρησιμοποιείται για την παραγωγή υψηλής τάσης, χαμηλού φορτίου ηλεκτρικής ενέργειας. Τα πηνία Τέσλα παράγουν υψηλότερη τάση ρεύματος από άλλες ηλεκτροστατικές μηχανές. Με το πηνίο Τέσλα, σε αντίθεση με ένα συμβατικό μετασχηματιστή οι περιελίξεις σε ένα πηνίο Τέσλα είναι “χαλαρές”. Αντί για σφιχτές ζεύξεις, το πηνίο μεταφέρει ενέργεια (μέσω χαλαρής σύνδεσης) από το ένα ταλαντευόμενο συντονιζόμενο κύκλωμα (κύριο) στο άλλο (δευτερογενή), επί σειρά RF κύκλων. Eνα καλά σχεδιασμένο πηνίο Τέσλα μπορεί να μεταφέρει πάνω από το 85% της ενέργειας που αποθηκεύεται αρχικά στον πρωτογενή πυκνωτή για να μεταφερθεί στο δευτερεύον κύκλωμα. Η τάση που μπορεί να επιτευχθεί από ένα πηνίο Τέσλα μπορεί να είναι σημαντικά μεγαλύτερη από ό,τι ένας συμβατικός μετασχηματιστής. Το πηνίο Τέσλα στην πρωτεύουσα περιέλιξη έχει χάσμα σπινθήρων και πυκνωτή δεξαμενής συνδεδεμένα σε σειρά. Σε κάθε κύκλωμα, το ρεύμα μεταφέρεται από τον μετασχηματιστή στον πυκνωτή και μετά στην δεξαμενή μέχρι να φτάσει την τάση που αρκεί. Ο σπινθήρας παράγει “φωτιά” ξαφνικά. Μόλις οι “πυρκαγιές” αρχίσουν, η
ηλεκτρική συμπεριφορά των κυκλωμάτων είναι πανομοιότυπα. Πειράματα έχουν δείξει ότι κανένα
άλλο κύκλωμα δεν προσφέρει τόσο μεγάλη απόδοση. Τα κυκλώματα του πηνίου Τέσλα χρησιμοποιήθηκαν επίσης στο εμπόριο σε ραδιοπομπούς sparkgap για την ασύρματη τηλεγραφία μέχρι τη δεκαετία του 1920.
Ο λιθοβόλος περιστρεφόμενος γερανός
Αμυντική πολεμική μηχανή που επινόησε ο Αρχιμήδης για την αντιμετώπιση των ρωμαϊκών πεντηκοντόρων στην πολιορκία των Συρακουσών. Αποτελούνταν από μία μακριά αρθρωτή δοκό που στηριζόταν σε μια περιστρεφόμενη κατακόρυφη δοκό ή πλατφόρμα. Στο ένα άκρο της η δοκός έφερε ένα αντίβαρο και από άλλο αναρτιόταν μέσω σχοινιού το φορτίο (π.χ. ένας μεγάλος λίθος ή ένα μολύβδινο βάρος). Η μηχανή σε ηρεμία ήταν τοποθετημένη κατά μήκος του τείχους σε οριζόντια θέση (ώστε να μην είναι ορατή από τη θάλασσα) τανυσμένη και ασφαλισμένη μέσω σχοινιού και χειροκίνητου βαρούλκου (για την εξισορρόπηση του αντιβάρου). Όταν ένα σκάφος πλησίαζε το τείχος, οι χειριστές ελευθέρωναν ελεγχόμενα το βαρούλκο ώστε να ανυψωθεί ελαφρά το άκρο της δοκού και να περάσει με ασφάλεια το φορτίο από τα τείχη, περιστρέφοντας τη σταθμισμένη κατακόρυφη δοκό (μέσω οριζόντιων χειρομοχλών). Όταν το φορτίο βρισκόταν από πάνω από το πλοίο έκοβαν το σχοινί για να πέσει με σφοδρότητα στο στόχο.
Αναμφίβολα είναι το πιο πολυσυζητημένο επίτευγμα του Αρχιμήδη το οποίο πέρασε στη χώρα του μύθου. Τα ηλιακά κάτοπτρα συγκέντρωναν και εστίαζαν τις ηλιακές ακτίνες με αποτέλεσμα να κατακαίει τα πλοία των Ρωμαίων που πολιορκούσαν τις Συρακούσες, εξ ου και η ονομασία τους «εμπρηστικά κάτοπτρα». Ο Αρχιμήδης χρησιμοποίησε καθρέπτες οι οποίοι ήταν κατασκευασμένη από μπρούτζο ή χαλκό, δεν υπάρχει κάποια έγκυρη αναφορά σε αυτό όμως το υπέθεσαν με τα υλικά που χρησιμοποιούσαν στην τότε εποχή, τα οποία ήταν απο πολύ καλά γυαλισμένα με αποτέλεσμα όταν έπεφταν η ακτίνες του ηλίου πάνω σε αυτά τα παραβολικά κάτοπτρα αντανακλούσαν τις ακτίνες όπου ήθελε ο χειριστής του κατόπτρου συγκεντρώνοντας στο αντικείμενο που ήθελαν όλα μαζί προκαλώντας πολύ μεγάλες θερμοκρασίες.
Η παραβολική αυτή συσκευή είναι γνωστή και ως «Ακτίνα φωτός του Αρχιμήδη», ένα όπλο κατευθυνόμενης ενέργειας, στο οποίο οι καθρέπτες είναι κατασκευασμένες από χαλκό και πολύ καλά γυαλισμένους που τους χρησιμοποιούσε για να συγκεντρώνει το ηλιακό φως στα πλοία και έτσι αυτά να παίρνουν φωτιά, βέβαια μια άλλη θεωρία λέει ότι έβαλε τους στρατιώτες να γυαλίσουν καλά τις ασπίδες έτσι ώστε να αντανακλούν οι ακτίνες του ήλιου σε αυτές και να σημαδεύουν τα πλοία ώστε αυτά να παίρνουν φωτιά.
Το Project
1ος Αυτοματισμός:
Ο χρονοδιακόπτης ή Rolling Ball του Leonardo da Vinci
Μαθητής τοποθετεί βαρίδιο στο μοχλό του χρονοδιακόπτη. Αυτός αρχίζει να κινείται με μια σφαίρα η οποία μετατοπίζεται σε κεκλιμένο επίπεδο. Στην αριστερή μεριά της κατασκευής υπάρχει αισθητήρας απόστασης, ο οποίος ενεργοποιείται και μέσω Scratch δίνει εντολή στον κινητήρα 1 να στρέψει την κατασκευή «Γέφυρα» δεξιά με χρόνο ώστε οι μαγνητικές επαφές που υπάρχουν πάνω της να ενεργοποιήσουν την κατασκευή «Κοχλίας του Αρχιμήδη Σπείρες». Όταν ενεργοποιηθεί ο «Κοχλίας του Αρχιμήδη Σπείρες», σφαίρες ανεβαίνουν και ακολουθούν κεκλιμένη πορεία από ράγες και οδηγούνται στην κατασκευή «Κοχλίας του Αρχιμήδη Μαγνήτες».
2ος Αυτοματισμός:
Το ελικόπτερο ή αερική βίδα του Λεονάρντο ντα βίντσι
Στην κατασκευή «Κοχλίας του Αρχιμήδη Μαγνήτες» υπάρχει αισθητήρας απόστασης, ο οποίος ενεργοποιείται και μέσω Scratch δίνει εντολή στον κινητήρα 2 να περιστρέψει την κατασκευή «Ελικόπτερο» για χρόνο που έχουμε ορίσει.
3ος Αυτοματισμός:
Δαγκάνα ή Σιδηράς Χείρας ή Αρπάγη του Αρχιμήδη
Στην κατασκευή «Κοχλίας του Αρχιμήδη Μαγνήτες» υπάρχει αισθητήρας απόστασης, ο οποίος ενεργοποιείται και μέσω Scratch δίνει εντολή στον κινητήρα 3 να περιστρέψει την κατασκευή «Δαγκάνα» για χρόνο που έχουμε ορίσει, να κινηθεί δεξιόστροφα κατεβάζοντας την δαγκάνα, να αιχμαλωτίσει το πλοίο και μετά να κινηθεί αριστερόστροφα για να ανεβάσει το πλοίο, σε χρόνο που έχουμε ορίσει.
4ος Αυτοματισμός:
Δρομόμετρο ή Οδόμετρο του Αρχιμήδη
Στην κατασκευή «Δρομόμετρο του Αρχιμήδη» υπάρχει αισθητήρας απόστασης, ο οποίος ενεργοποιείται από την κίνηση της «Δαγκάνας» και μέσω Scratch δίνει εντολή στον κινητήρα 4 να περιστρέψει την κατασκευή «Δρομόμετρο» για χρόνο που έχουμε ορίσει, να κινηθεί δεξιόστροφα μεταφέροντας την λάμπα, στο πηνίο Tesla 1 και μετά να κινηθεί αριστερόστροφα και να επανέλθει στην αρχική θέση, σε χρόνο που έχουμε ορίσει.
5ος Αυτοματισμός:
Ο λιθοβόλος γερανός του Αρχιμήδη
Στην κατασκευή «Ο λιθοβόλος γερανός του Αρχιμήδη» υπάρχει αισθητήρας κλίσης, ο οποίος ενεργοποιείται από την κίνηση της κατασκευής «Δρομόμετρο του Αρχιμήδη» και μέσω Scratch δίνει εντολή στον κινητήρα να περιστρέψει την κατασκευή «Ο λιθοβόλος γερανός» για χρόνο που έχουμε ορίσει, να κινηθεί δεξιόστροφα μεταφέροντας την λάμπα, στο πηνίο Tesla 2 και μετά να κινηθεί αριστερόστροφα και να επανέλθει στην αρχική θέση, σε χρόνο που έχουμε ορίσει.
6ος Αυτοματισμός:
Τα καυστικά κάτοπτρα του Αρχιμήδη
Στην κατασκευή «Τα καυστικά κάτοπτρα του Αρχιμήδη» υπάρχει αισθητήρας απόστασης, ο οποίος ενεργοποιείται από την κίνηση της κατασκευής «Ο λιθοβόλος γερανός» και μέσω Scratch δίνει εντολή στον κινητήρα να περιστρέψει την κατασκευή «Τα καυστικά κάτοπτρα» για χρόνο που έχουμε ορίσει, να κινηθεί δεξιόστροφα μετατοπίζοντας τους καθρέπτες σε θέση αντανάκλασης για τα πλοία που υπάρχουν απέναντί τους. Στην κατασκευή υπάρχουν μαγνητικές επαφές οι οποίες δίνουν τάση σε μπαταρία η οποία αναφλέγει σύρμα προσομοιάζοντας την καύση των πλοίων. Μετά η κατασκευή θα κινηθεί αριστερόστροφα και θα επανέλθει στην αρχική θέση, σε χρόνο που έχουμε ορίσει.
Τέλος και επαναφορά:
Όλο το σύστημα είναι χρονισμένο μέσω αισθητήρων, κινητήρων και Scratch να επανέρχεται στην αρχική του θέση. Συνολικά 12 κατασκευές, και χωριστά τα οπτικά εφέ με φωτιές, ήχους και φυσικά αιωρούμενη σφαίρα!!!
Πανελλήνιος Διαγωνισμός Εκπαιδευτικής Ρομποτικής
Ανοικτή Κατηγορία Δημοτικού 2020:
«Από τον Αρχιμήδη στον Da Vinci»
3ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας
“ Gemma Robot Neas Ionias ”
Άγγελος – Γεώργιος Μαστοράκης
Δημήτριος Γεραλής
Δημήτριος Ρεμούνδος
Μαρία Δρακάκη
Προπονητής:
Δημήτρης Κωσταγιάννης
